Dinozaur czyli tuńczyk

Pamiętacie zlecenie na wykonanie t-rexa z lukru na ślub koleżanki z pracy? Pisałam o tym tutaj (klik). Ślub odbył się w połowie kwietnia i mogę Wam dzisiaj pokazać, nie tylko toper, który zrobiłam ale i tort (którego nie zrobiłam).

W skrócie koleżanka miała narzeczonego, cztery lata starszego od niej i w związku z tym nazywa go dinozaurem. Narzeczony swoją drogą ten sam rocznik co ja. Przezwisko tak do niego przylgnęło, że jej córka też nazywa go dino. Panna Młoda pomyślała, że będzie ciekawie, jak na ślubnym torcie pojawi się figurka dinozaura zamiast Pana Młodego. Chciała koniecznie figurkę z lukru, a nie z masy termoutwardzalnej.

Od słowa, do słowa zgodziłam się zrobić nie tylko t-rexa ale i pasującą pannę młodą, tą już w ludzkiej postaci. Inspiracją dostarczoną przez Pannę Młodą była ta figurka:

To zdjęcie z Etsy. Taka para, wykonana z masy termoutwardzalnej kosztuje 100 funtów. Według mnie ten t-rex wygląda bardziej jak smok. Poza tym figurka jest dość banalna w wykonaniu, zrobiona z prostych kształtów, ciało dinozaura opiera się na podłożu, zamiast na nogach. Ucieszyłam się, że Panna Młoda szuka dinozaura jak z kreskówki i nie oczekuje realistycznego gada, bo to byłoby ponad moje możliwości.

Umówiłyśmy się na 40 funtów. To śmiesznie mało, wiem, ale pomyślałam sobie, że jak wezmę tak mało to a) jak coś nie wyjdzie Panna Młoda nie będzie miała pretensji b) ja będę się mniej stresować. Wykonanie takiej figurki jest tanie (w przeciwieństwie do torby na basen), bo koszt to około 10 funtów (masa cukrowa plus opakowanie do transportu). Barwniki, narzędzia itd. już mam. W tym przypadku płaci się głównie za czas i umiejętności, a nie za surowiec.

Poszłam na ambicję i zrobiłam dinozaura, który stoi na własnych nogach, ogon działa jako dodatkowe podparcie. Ciało ma zrobione ze styropianowego jajka obłożonego lukrem (za zgodą Panny Młodej). Inaczej figurka byłaby bardzo ciężka i mogłaby zacząć tonąć w torcie.

A to moja interpretacja ślubnego t-rexa:

Jestem z niego mega zadowolona, wręcz wzruszona z jednego, prostego powodu. Otóż ten dinozaur powstał totalnie w mojej głowie. Po raz pierwszy nie korzystałam z żadnego zdjęcia, z żadnych filmików, wzorów, form itd. Jest w 100% mój i powiem nieskromnie, że jest dużo, dużo lepszy niż ten dinozaur-smok z pierwszego zdjęcia.

A to pasująca Panna Młoda:

I para na torcie:

Podobieństwo Panny Młodej do lukrowej figurki całkowicie zamierzone. Rozmawiałyśmy o detalach jak jej upięcie, suknia, bukiet…. Podobieństwa Pana Młodego do dinozaura nie mogę komentować. Ta druga osoba na zdjęciu to autorka tortu. Co sądzicie?

Zazwyczaj nie lubię robić niczego na zamówienie, a tym bardziej za pieniądze. To zlecenie miało być testem, czy mam jakąś przyszłość jako cukiernik. I wiecie co? Bardzo fajnie robiło mi się tą parę. Nie spieszyłam się, nie stresowałam i miałam z tego procesu dużo przyjemności.

Myślę nad tym, aby przyjąć więcej zleceń. Rekinem biznesu nie będę, ale może tuńczykiem? Chcę działać tylko lokalnie, bo lukru nie będę nigdzie wysyłać. To dlatego figurki ślubne w internetach są głównie z masy termoutwardzalnej. Powoli mogę sobie budować bazę klientów. Jestem pewna, że popyt jest. Dwa sklepy z tortami na zamówienie się zamknęły, bo ceny odstraszają. Mój pomysł jest taki: zrób tort sam (albo kup w supermarkecie), a ja pomogę Ci go udekorować. Czyli opcja budżetowa. Mój rynek docelowy to raczej torty dziecięce, ale jakby trafił się jakiś ślubny toper to nie miałabym nic przeciwko temu. Chociaż ludzkiego Pana Młodego jeszcze nie ćwiczyłam.

Zanim jednak zostanę tuńczykiem muszę mieć nazwę firmy, potem stronę internetową, a potem mam w planach zamówić ulotki i poprzypinać je w różnych strategicznych miejscach w mieście (tablice ogłoszeniowe w sklepach). Mam budżet założycielski w kwocie 40 funtów :). Nie mam zamiaru używać mediów społecznościowych. Co może się nie udać? Mam nadzieję, że ruszę tą sprawę latem.

---

Dodałam przycisk z lajkiem. Można go nacisnąć i dać mi znać, że ‘jestem’, ‘przeczytałam’, ‘dobra robota’, ‘fajnie, że jesteś’, ‘doceniam to, że piszesz’. Dla mnie jest to znak, że ktoś tam po tej drugiej stronie jest i czyta. Umawiamy się, że naciśnięcie tego przycisku nie oznacza, że koniecznie zgadzacie się z treścią wpisu, ok?