że mi się chce…

Kiedy piszę te słowa jest niedziela rano, godzina 9:00. Dzień dziecka! Wstałam dziś o szóstej, przed siódmą byłam już w samochodzie, a o 7:37 oddałam głos w komisji obwodowej w Oxfordzie. Mimo tak wczesnej pory, widziałam więcej ludzi niż dwa tygodnie temu. Jeszcze przed poranną kawą zrobiłam 100 km aby oddać głos na kandydata w wyborach prezydenckich. Kiedy piszę te słowa nie mam pojęcia jaki będzie wynik wyborów. Nie mam pojęcia, czy mój kandydat wygra wybory. Nie to jest jednak najważniejsze. Wracając do domu pomyślałam sobie, że cieszę się, że mam w sobie takie poczucie sprawczości. Że mi się chce, że robię tyle ile mogę, aby zmieniać świat wokół siebie. I tego Wam życzę w tym tygodniu. Poczucia sprawczości i żeby Wam się chciało…

Uszyłam pokrowiec na suszarkę do prania, która jest zainstalowana w ogrodzie. Stary pokrowiec praktycznie się rozpadł, więc postanowiłam go rozpruć, zobaczyć jak był uszyty, a z resztek zrobić formę nowego.

Nowy pokrowiec to klasyczny przykład ‘Po co kupić coś za 7 dolarów, jeśli można to zrobić samemu za 93 dolary w materiałach’. Zwykły, standardowy pokrowiec można kupić na Amazonie od 7 funtów, aczkolwiek zdjęcia wyglądają tak ‘sztucznie’, że nie wiem czy produkt nie okazałby się bublem. Nasz pokrowiec był firmy Brabantia. Nowy kosztuje 12 funtów i jest dostępny w kilku gustownych wzorach i kolorach:

Początkowo myślałam, że może wykorzystam zamek ze starego pokrowca, ale był dość brudny i wypłowiały więc dałam sobie spokój. Główny materiał na pokrowiec kupiłam w sklepie stacjonarnym w Cheltenham. Jeśli pamiętacie, materiał był krzywo przycięty przez pana Alibabę. Pisałam o tym tutaj (klik). Najpierw się tym nie przejęłam, bo ciemny zielony miał być na pokrowiec, a ten w motyw roślinny na obszycie. Ale koncepcja mi się zmieniła, postanowiłam, że chcę pokrowiec z materiału z motywem roślinnym, a tego było ciut za mało. Poszłam więc do sklepu z reklamacją. I wiecie co? Za ladą stał ten sam dziadek i idzie w zaparte, że on tego nie ciął. Ja na to, że to na pewno on. A on, że nie! Niemniej jednak dostałam około 70 cm materiału, który chciałam więc byłam zadowolona (nie musiałam się wykłócać).

Koszt materiału to koszt poprzedniego kawałka i było to 7 funtów. Do tego kupiłam ortalion z którego zrobiłam obszycia – 5 funtów, ale oczywiście dużo zostało. Szpula mocnej nici to 4 funty. Zamek kupiłam jako taśmę, co było super pomysłem. Po pierwsze, bo wyszło dużo taniej (potrzebowałam 140 cm). Po drugie, nie zatrybiłam, że zamek ma zapinać do dołu, a nie do góry. Odkryłam to dopiero jak go wszyłam, ale na szczęście wystarczyło tylko zamontować suwak w drugim kierunku. To byłoby dużo bardziej skomplikowane w gotowym zamku. Zamek kosztował kolejne 5 funtów. W sumie materiały kosztowały mnie 21 funtów.

Całość uszyłam na mojej maszynie heavy duty, która nie miała z tym projektem najmniejszego problemu, ale na wszelki wypadek dużo fastrygowałam. Wszyć równo taki długi zamek nie jest łatwo. Muszę jednak przyznać, że denerwuje mnie brak elektronicznej kontroli szybkości szycia. Nie jestem już nowicjuszką, ale wyczuć taki zwykły pedał od maszyny (pedał do mojej B79 to przy tym jest mercedes o precyzji szwajcarskiego zegarmistrza) jest mi naprawdę trudno. Co ciekawe, ten sam pedał używam do mojego (również w pełni mechanicznego) overlocka i tam nie mam aż takiego problemu.

Nie powiem, ten projekt był dla mnie wyzwaniem i nie wyszło idealnie, ale jest jak najbardziej ok. Po raz pierwszy użyłam gadżetu do robienia taśmy ze skosu (od wieków w moim stasiu) i muszę przyznać, że to bardzo pomocne gizmo. Robienie taśmy z ortalionu nie jest najłatwiejsze, ale wyszło naprawdę nieźle. Uwaga, ważne jest aby wyciąć pasek około pół centymetra szerszy niż gadżet.

Uff! Kto by pomyślał, że można aż tyle napisać o pokrowcu na suszarkę na pranie. Oto gotowy uszytek:

Jestem z niego ogromnie zadowolona. Mam nadzieję, że wytrzyma dłużej niż poprzedni pokrowiec. Materiał jest przyjemniejszy w dotyku i wydaje się być bardziej ‘substancjalny’. Jest to też oczywiście materiał plenerowy i wodoodporny, także powinien nam długo posłużyć.

Pod poprzednim wpisem o chorągiewkach czytelniczka z przymróżeniem oka napisała, ‘że też Ci się chce…’ Dało mi to do myślenia. Szczerze mówiąc, to momentami czułam się trochę jak idiotka szyjąc ten pokrowiec, wiedząc, że pokrowiec, który w pełni spełniłby moje oczekiwania mogę mieć z dostawą na jutro za 12 funtów. Z drugiej strony jest satysfakcja z dobrze wykonanej pracy, zrobiłam coś innego niż zazwyczaj, zdobyłam nowe umiejętności, nie spędziłam tych godzin przed ekranem, (głównie) relaksowałam się. To, że nikt takiego nie ma na dzielni mam akurat w pupie, umówmy się to jest pokrowiec na suszarkę ogrodową, a nie unikatowa wieczorowa kreacja na jakąś galę.

Tego bloga czyta wiele osób, które zajmują się rękodziełem i myślę sobie, że jednak fajnie jest, że nam się chce. Mnie się chce szyć, dziergać, szydełkować i robić z lukru. Bardzo często szybciej i taniej byłoby coś kupić, ale zupełnie nie o to chodzi. Nie chce mi się robić przetworów, hodować roślinek od nasionka, szlifować starych mebli ani prowadzić brulionów z kaligrafią. Ale fajnie jest, że komuś innemu się chce. Fajnie, że coś tworzymy zamiast spędzać godziny na bezsensownym przeglądaniu sieczki z Internetu.

I jeszcze taka myśl. Fakt, robienie czegoś samemu wychodzi zazwyczaj drożej niż kupowanie, w związku z czym robimy to głównie dla własnej przyjemności, satysfakcji i rozrywki. Motek cienkiej przędzy lace kosztuje powiedzmy 20 funtów. Zrobienie pięknego, koronkowego szala to powiedzmy 200 godzin pracy. Serio, czy jest coś innego co dostarczy nam 200 godzin czystej rozrywki i przyjemności za taką cenę?

p.s. Za tydzień jeszcze będzie o uszytkach, ale potem zmiana tematu.

Dodałam przycisk z lajkiem. Można go nacisnąć i dać mi znać, że ‘jestem’, ‘przeczytałam’, ‘dobra robota’, ‘fajnie, że jesteś’, ‘doceniam to, że piszesz’. Dla mnie jest to znak, że ktoś tam po tej drugiej stronie jest i czyta. Umawiamy się, że naciśnięcie tego przycisku nie oznacza, że koniecznie zgadzacie się z treścią wpisu, ok?