Co robiłam jak mnie nie było?

W zeszłym roku w styczniu, po grudniowej przerwie od bloga napisałam ‘Gdzie byłam jak mnie nie było’ (można sobie przypomnieć tutaj – klik). W tym roku piszę ‘Co robiłam jak mnie nie było’ bo z bywaniem było raczej ciężko. Niemniej jednak ten grudzień, choć nieco mniej obfity w atrakcje, był miesiącem pełnym ważnych wydarzeń. No i horoskop znów się spełnił co do joty ;). 

Grudzień zaczyna się urodzinami starszej P. Tym razem młoda dama zażyczyła sobie tort miniona. Oto projekt:

I wykonanie:

Muszę przyznać, że niby prosto ale to chyba najtrudniejszy tort jaki do tej pory zrobiłam. Wcale nie jest tak łatwo zrobić tort w 3D, łatwiej jest posadzić figurkę na torcie, którą można zrobić wcześniej i do woli poprawiać. Młoda ucieszona. Oczywiście nie mogliśmy w tym roku zrobić imprezy ale pojechaliśmy do teściów i też było fajnie (imprezy dla maluchów to okropny chaos i generalnie nie jestem fanką). 

Z Jonem wzięliśmy dzień wolnego i na początku grudnia, kiedy małe Pimposhki były w placówkach, wybraliśmy się do Oxfordu na zakupy. Do prawdziwego centrum handlowego ;). Nie przepadam za zakupami ale raz na rok można zrobić i jest to nawet całkiem przyjemne obejrzeć coś dokładnie zanim się kupi a nie odwrotnie ;). 

Udało mi się też pojechać do biura, trzeci raz od marca. Tym razem spotkałam się ze współpracownicą, omawiałyśmy strategię na 2021 rok i muszę przyznać, że zapomniałam jaka to przyjemność pracować z kimś ‘na żywo’. W porze lanczu zadzwoniłyśmy do naszej byłej koleżanki, która we wrześniu zmieniła pracę. Ona mieszka kilka kroków od naszego biura i we trzy wybrałyśmy się na spacer po Christchurch Meadow (tak, na tyłach mojego budynku jest wielka łąka, z krowami i w ogóle, która należy do koledżu Christchurch). Zaliczyłam też ‘mojego’ fryzjera, po raz pierwszy od 1 sierpnia. 

Im bliżej Świąt tym sytuacja w Wielkiej Brytanii robiła się coraz bardziej napięta jeśli chodzi o koronawirusa. Szkoda gadać. Po pierwsze zmutowaliśmy sobie jakąś nową wersję, która nie tylko jest bardziej zaraźliwa ale też jest prawdopodobnie skuteczniejsza w zarażaniu dzieci. Po drugie, w strachu przed nową odmianą korony Europa się zamknęła, co spowodowało ogromne korki w Dover, uziemiając tysiące kierowców przed samymi świętami. Po trzecie, Borys w związku z tym zmienił zasady świętowania, miało być pięć dni luzowania ale zrobił się jeden a Londyn i hrabstwa ościenne, w ogóle dostały zakaz spotykania się w Święta z rodziną. To znowuż spowodowało paniczne kupowanie indyków i innego świątecznego jedzenia. A potem jeszcze spadło dużo deszczu i podtopiło domy w Walii. Był taki moment, kiedy naprawdę w wiadomościach nie było nic a nic pozytywnego. Potem troszkę się poprawiło. Borys dogadał się z Urszulą i jednak jest umowa rozwodowa z Unią. Zatwierdzono też do użytku szczepionkę z Oxfordu. 

Czując napięcie (od drugiego dnia świąt my również zostaliśmy zakwalifikowani do ‘czwartej strefy’ czyli strefy z najcięższymi obostrzeniami) starałam się jak najwięcej załatwić ‘na mieście’. Ze starszą P. pojechałyśmy do Oxfordu, tym razem do Ashmolean (uniwersyteckie muzeum) bo młoda chciała koniecznie zobaczyć mumie. Jednak jak tylko weszłyśmy do egipskiej galerii ta zaczęła płakać ze strachu i tyle było mumii. Skończyło się na kupieniu książki dla dzieci o starożytnym Egipcie w muzealnym sklepie i oswajamy mumie teoretycznie. Udało mi się też zabrać dziewczynki do fryzjera, takiego specjalnego dla dzieci. To lokalny biznes w dodatku prowadzony przez Polki więc na pewno tam wrócimy (jak nas znów otworzą, bo teraz fryzjer jest wysoce nielegalny). A przed samymi Świętami udało nam się zaliczyć dobrego steka w restauracji (teraz można co najwyżej zjeść Maka na wynos). 

Grudzień to również miesiąc dużych decyzji. Po pierwsze…. kupiłam samochód! Trochę ponad trzy lata temu sprzedałam mojego Citroena bo odziedziczyłam samochód po mężu. Można o tym przeczytać tutaj (klik). Niestety to diesel i z Astrą nigdy nie byłyśmy kompatybilne, bo ja bardzo rzadko jeżdżę na długie dystanse. Zależało mi, aby przed sezonem zimowym zmienić auto. Po raz pierwszy kupiłam auto ‘prawie nowe’ a nie nowe. Chcę być bardziej eko a poza tym jeżdżę tak mało, że nie mogłam usprawiedliwić sama przed sobą kosztu fabrycznie nowego auta. Od dwóch tygodni jeżdżę niebieską (!) Toyotą Yaris. To hybryda, z września 2019 roku, z pełnym wypasem. Ma siedem poduszek powietrznych, nawigację, kamerę cofania, dwustrefową automatyczną klimatyzację itd. Skubana nawet sama rozpoznaje znaki drogowe. Ma też sportową stylistykę. To ostatnie wcielenie tego modelu zanim Toyota wprowadziła na rynek zupełnie nową Yaris w połowie 2020 roku. Jak to hybryda ma automatyczną skrzynię biegów co na razie jest źródłem uciech 😉 Jeszcze się poznajmy ale nie jest źle :). Nareszcie mam autko dopasowane do moich potrzeb i stylu jazdy. Nie powiem, jestem wielką fanką małych, miastowych jeździków. 

Ponieważ młodsza P. dorosła już do większego fotelika to kupiłam dwa, aby do siebie pasowały. Fajnie to wygląda. Samochód odebraliśmy przed samymi Świętami a potem na kilka dni udaliśmy się do teściów. Nie wiem, kiedy znów się zobaczymy. 

Po drugie, po powrocie, czyli cały ostatni tydzień odgracaliśmy dom bo…sprzedajemy MAD!!!!! Decyzję podjęliśmy na początku grudnia, zrobiliśmy wycenę u agenta a kilka dni potem… dostałam niespodziewanie zaległy spadek! To tylko utwierdziło nas w przekonaniu, że trzeba działać. Tak jak pisałam, horoskop się sprawdził!! Wynajęliśmy więc skrytkę w magazynie na nasze graty i wyszykowaliśmy dom do sprzedaży. W tym tygodniu MAD będzie miał sesję fotograficzną i mam nadzieję, że niedługo trafi na rynek. Rozpoczynamy też poszukiwania DAD (Duży Angielski Dom). 

Taka ciekawostka. Wybraliśmy się do magazynu aby obejrzeć dostępne skrytki. Mówimy, że nie potrzebujemy dużo bo generalnie na razie tylko odgracamy. Pani zaprowadziła nas i pokazuje skrytkę o powierzchni 25 stóp kwadratowych zachwalając, że ta jest najbardziej popularna dla tych co odgracają. Poprosiłam aby pokazała nam mniejszą opcję (15 stóp kwadratowych – półtora metra). Pani na to, że ta mniejsza skrytka jest rozmiaru szafy i ludzie ją wynajmują jak mają do przechowania kilka walizek. No cóż, wybraliśmy tą mniejszą opcję i jak widać na zdjęciu zmieściło się tam bardzo dużo i zostało jeszcze sporo miejsca. I tak, jak widać na zdjęciu są tam też trzy walizki, dwie średnie i jedna duża. 

Stary rok skończył się dla nas z przytupem a nowy zaczyna się interesująco. Żeby tylko wiadomości z kraju i świata były tak samo optymistyczne. Eh. Miejmy nadzieję, że już niedługo…. 

W grudniu byłam też dość aktywna jeśli chodzi o rękodzieło ale o tym napiszę Wam następnym razem. Życzę Wam miłego tygodnia i do zobaczenia w przyszły poniedziałek, jak zwykle :).