Chciałabym już skończyć, ale najwyraźniej jeszcze nie czas

Witajcie w nowym tygodniu. Rękodzieła ciąg dalszy. 

Po przejściu na platformę WordPress, dodałam przycisk z lajkiem pod każdym wpisem. Wpisem, który zdobył najwięcej lajków w historii, jest wpis z zeszłego roku, w którym pokazywałam cukrową szopę (klik). Dzisiaj nie spodziewam się 260+lajków ale mam dla Was kolejne cukrowe cudo. Tym razem tort dla starszej Pimposhki, która na początku grudnia skończyła dziewięć lat! A najstarsi górale jeszcze pamiętają, kiedy się urodziła i blogowe ciocie wręcz zasypały ją ręcznie wykonanymi upominkami. 

W tym roku tort robiłam wyjątkowo późno, bo przyjęcie odbyło się tydzień później niż zazwyczaj. Poza tym jakoś nie czułam bluesa z tym tortem. Zazwyczaj mam projekt – dokładny rysunek wykonany kolorowymi kredkami oraz listę tego, co muszę dokupić. Potem robię zamówienie w specjalistycznym sklepie cukierniczym i figurki zazwyczaj lepię już pod koniec listopada. W tym roku zabierałam się jak pies do jeża. Grudniowa aura i generalna ciemność jakoś mi nie pomagały.

Starsza P. miała przyjęcie w pizzerii, gdzie dzieciaki robiły własną pizzę, którą potem zjadły. Początkowo więc zażyczyła sobie tort pizzę ale tego to już w ogóle nie czułam i w finalnie uzgodniłyśmy tort ze Stitchem z bajki Lilo i Stitch (rzecz dzieje się na Hawajach). Stitch przeżywa lekki renesans u dzieciaków, w sklepach jest obecnie sporo gadżetów z jego wizerunkiem. Młoda zażyczyła sobie aby dorobić mu dziewczynę – Angel. Dla niewtajemniczonych, stwory wyglądają tak:

W piątek tradycyjnie wzięłam dzień wolnego na robienie tortu. Biszkopt piekę zazwyczaj w czwartek wieczorem, w piątek rano go przekładam, schładzam w lodówce a późnym rankiem zaczyna się zabawa. Mój ulubiony etap to ten, kiedy tort jest już obłożony i mogę zabrać się za dekorowanie. Wycinam literki, ozdoby, aranżuję figurki itd. 

Finalny tort prezentuje się tak:

Stitch i Angel wyszły mi trochę za duże ale co tam. Starsza P. była bardzo zadowolona! Powiem szczerze, robienie tych tortów już jakoś mniej mnie bawi niż kiedyś. Napomknęłam starszej P., że może na 10 urodziny w przyszłym roku będzie miała ostatni taki tort ale nawet nie chciała o tym słyszeć. A kiedy na imprezie na stole pojawił się tort to starsza P. ogłosiła wszystkim gościom z wielką dumą ‘Ten tort zrobiła moja mama! Ręcznie!’ No i jak tu nie robić? Widzę, że te torty naprawdę sprawiają dzieciakom radość. Zdjęć solenizantki niestety nie mam, bo z przyjęcia mam tylko zdjęcia grupowe, nie nadające się na bloga.

A to chaos na cukierniczym zapleczu:

Teraz tylko krótka przerwa bo młodsza P. ma urodziny na początku lutego i zażyczyła sobie tort z Taylor Swift! 

Życzę Wam miłego tygodnia! Przypominam, że za tydzień ukaże się ostatni wpis w tym roku.

Dodałam przycisk z lajkiem. Można go nacisnąć i dać mi znać, że ‘jestem’, ‘przeczytałam’, ‘dobra robota’, ‘fajnie, że jesteś’, ‘doceniam to, że piszesz’. Dla mnie jest to znak, że ktoś tam po tej drugiej stronie jest i czyta. Umawiamy się, że naciśnięcie tego przycisku nie oznacza, że koniecznie zgadzacie się z treścią wpisu, ok?