Zamknięte do odwołania

Wiem, że dzisiaj nie poniedziałek ale muszę to z siebie wyrzucić. Kiedy napisałam wpis o robieniu dobrego życia (klik) to pod nim pojawił się komentarz od czytelniczki o pseudonimie Kitka:

Próbowałam Kitkę zbyć żartem ale się nie dała i napisała kolejny komentarz. Skasowałam ten komentarz, bo pomyślałam sobie, że może miała gorszy dzień, że może później będzie żałować, że coś takiego napisała. Chciałam zignorować ale chodzi mi to po głowie więc postanowiłam go teraz upublicznić. 

Oto komentarz, którego nie opublikowałam, a który Kitka napisała w tym samym wątku:

Gdybys byla Pimposhko nauczycielka, terapeutka, przewodniczka duchowa – mysle, ze wszystko byloby ok, to Twoja profesja. Jestes jednak tylko pracownikiem naukowym pewnego uniwersytetu. Nie nauczajacym studentow w dodatku. Nie sadzisz, ze sama przyznalas sobie zbyt duze kompetencje? Kiedys tez przy okazji szczepionek na covid uderzylo mnie Twoje pelne pychy: nie wiem czemu dostalam te szczepionke, pewnie dlatego ze jestem doktorem (mowa byla o szczepieniu poza kolejnoscia). Jest cos na rzeczy. Przykro troche, ze ze zwyklej, fajnej, ciekawej dziewczyny stajesz sie domoroslym guru zebranych tu kur domowych. To mnie razi. Posty o dzierganiu bede czytac nadal, pozostale omijajac, po prostu. Pozdrowienia.

Im dłużej o tym myślę, tym bardziej dochodzę do wniosku, że w gruncie rzeczy to Kitka ma rację. Otóż większość rzeczy, które osiągnęłam do tej pory w życiu faktycznie są tylko częściowo moją zasługą. Przecież to zaledwie łut szczęścia, przypadek, że akurat byłam w takim miejscu i czasie. Niewiele w tym mojej pracy. Fajny mąż – wszak miłość jest ślepa. Fajne dzieci? Widocznie wygrał akurat ten plemnik. Owszem mam teraz dobrą passę ale tak jak pisze Kitka, nigdy nie wiadomo co jest za rogiem. Nie warto się cieszyć, bo przecież życie zaraz mi pokaże kto tu rządzi i moja zajebistość skończy się szybciej niż się zaczęła. Dobrze, że są jeszcze na tym świecie ludzie, którzy potrafią cię sprowadzić na ziemię i przywołać do porządku. 

Dobrze, że są ludzie, którzy dadzą ci do zrozumienia, że tak naprawdę to jesteś przegrywem. Prawda jest taka, że moje trzy stopnie naukowe co najwyżej robią ze mnie ludzki kalkulator, który i tak już niedługo zostanie zastąpiony przez sztuczną inteligencję.  Mój kolega z pracy, na wieść o moim rychłym odejściu zaczął używać PowerBi do analizy statystycznej, ten nowy program nazwał:  General Operational Statistical Intelligence Analysis. Tyle po mnie zostanie. Imię dla bota. 

Fakt, psychologiczne rozkminki nie są moją profesją, nie jestem przewodniczką duchową, daleko mi do Pani Pawlikowskiej. Nie jestem nawet pracownikiem naukowym (tu się Kitka pomyliła), co najwyżej ‘panią z dziekanatu’ na pewnym uniwersytecie, którego nazwy też nie warto wspominać. Mało tego, robienie na drutach, szydełkowanie, szycie, torty czy urządzanie wnętrz również nie są moją profesją. Nie kończyłam żadnych kursów, nie zarabiam na tym. Wstyd się przyznać, ale niemal wszystko to, co pokazuję na blogu jest totalnie amatorskie. Nawet samo pisanie, wszak nie studiowałam ani polonistyki ani literaturoznawstwa. Co prawda maturę z Polskiego zdałam z najwyższą notą ale kto nie zdał? To było dawno temu i nieprawda, lata na emigracji robią swoje, piszę z błędami, mam dziwną składnię i nie umiem stawiać przecinków. 

Jeśli chodzi o tą szczepionkę poza kolejnością, to domyślam się, że Kitce chodziło o ten wpis (klik) a konkretnie o te słowa:

Niestety nie wiem, według jakiego klucza rozsyłają te smsy. Jedyne co mi przychodzi do głowy to to, że wzięli mnie za doktora medycyny a nie statystyki. Ponieważ chciałam być zaszczepiona a osoby, które najbardziej szczepionki potrzebują zostały już zaszczepione, to nie próbowałam nikogo wyprowadzić z błędu na temat pochodzenia mojej ‘doktorskości’.

Ja nie widzę tu nic pełnego pychy ale zdanie Kitki dobitnie pokazuje, że ktoś po drugiej stronie ekranu może odbierać moje słowa zupełnie inaczej i wypada się z tym liczyć. 

Podsumowując, faktycznie przyznałam sobie zbyt duże kompetencje. Dziękuję Kitce, że zwróciła mi na to uwagę. W dzisiejszych czasach, w gąszczu lajków i serduszek ze świecą szukać szczerych opinii, więc doceniam, że Kitka się na nią zdobyła. Anonimowo, owszem, ale przecież liczą się intencje. W sieci pełno jest hochsztaplerów i samozwańczych ekspertów w każdej dziedzinie i nie chcę się do nich zaliczać. 

Pozostaje mi więc posłuchać apelu Kitki i nabrać więcej pokory. W związku z tym zawieszam działalność bloga do odwołania. Dziękuję Wam za te wspólnie spędzone lata ale myślę, że zasługujecie na więcej profesjonalizmu. I dziękuję Kitce, że mi to uświadomiła.