Urządzamy – Buduar

W ciągu ostatnich miesięcy naoglądałam się dużo wnętrz. Magazyny i konta wnętrzarskie na Instagramie to był mój chleb powszedni. Zauważyłam jedną rzecz. Takie wnętrza mają wiele wspólnego z… modelkami na wybiegu. Modelki mają warunki czyli są wysokie, szczupłe, z nogami do ziemi. Podobnie wnętrza. Bardzo często są to wnętrza z wysokimi sufitami, ogromnymi oknami, oryginalnymi stiukami itd. Modelki na wybiegu są ‘zrobione’ – makijaż, fryzury. Podobnie z wnętrzami, które są wystylizowane np. stoły w jadalniach są bardzo często nakryte, łóżka są ‘ubrane’ w wiele warstw nakryć i poduszek perfekcyjnie skoordynowanych. Wreszcie ubrania na modelkach są często mało praktyczne, nie mówiąc o tym, że jak Ty ubierzesz takie ubranie w swoim rozmiarze to będziesz wyglądać jak barbapapa. Podobnie wnętrza. Kto na serio ma 16 poduszek na łóżku i gdzie je trzyma w nocy? Albo kto ma miejsce na półkę, na której stoi jeden wazonik, albo kto trzyma stertę nut i skrzypce na środku podłogi w sypialni? (sesja w ‘Werandzie’).  I niech Ci nie wpadnie do głowy pomysł pomalowania w swoim mieszkaniu w bloku ścian na czarno, bo takie świetnie wyglądały w kamienicy ze szpalerem okien od południa. 

Zauważyłam też, że osoby, które prowadzą takie konta to prawdziwi pasjonaci wnętrz, którzy albo dysponują niezłym budżetem, albo mają dużo czasu aby urządzać wnętrza samodzielnie i za niewielkie pieniądze. To są osoby, które weekendy spędzają na szlifowaniu mebli, poprawianiu, przestawianiu, malowaniu, eksperymentowaniu itd. No cóż, ja do nich nie należę. 

Dzisiaj zapraszam Was nareszcie do mojego buduaru. I chcę Wam pokazać normalny pokój, w normalnym domu, który musi pełnić wiele funkcji a wcale nie jest ogromny (jakieś 11m2). To właśnie funkcjonalność była dla mnie najważniejsza podczas urządzania tego wnętrza.  To jest pokój pasjonatki robót ręcznych a nie dekoratorki wnętrz. Chcę Wam pokazać buduar jak wygląda na co dzień a nie wystylizowany do zdjęć. Nieco o zamyśle buduaru możecie poczytać tutaj (klik). A teraz, skoro Wasze oczekiwania sięgnęły pewnie podłogi 😉 zapraszam… 

Łóżko dla gości od reszty pokoju oddziela regał. Złożenie go zajęło mi cały weekend. Początkowo miał być na całą szerokość łóżka ale na przeszkodzie zawisła lampa sufitowa. I dobrze. Inaczej łóżko chyba byłoby za bardzo ‘zabudowane’. Na regale są wieszaki dla gości a poza tym każda babcia i dziadek dostali swoją szufladę. Mam też kwiatki! Na razie nie ukatrupiłam, ale to wczesne dni. 

Za regałem znajduje się moje centrum dowodzenia wszechświatem. Półki nad biurkiem pochodzą z naszej starej jadalni, tylko te również pomalowałam na zielono. Biurko podnosi się i opuszcza elektrycznie dzięki czemu mogę stać albo siedzieć. A siedzieć mam na czym, bo mam bardzo zacne ergonomiczne krzesło biurowe.  Aby dobrze się jeździło mam też nakładkę na wykładzinę.  Biurko jest dość głębokie (80 cm) na czym mi zależało bo teraz mieści mi się służbowy laptop a za nim klawiatura od domowego komputera. 

Obok biurka służbowego mam biurko do szycia! Długo się zastanawiałam jak rozwiązać sytuację work/craft balance ;). Nie chciałam aby maszyna mnie kusiła, kiedy trzeba pracować. Na razie jest ok. Na początku myślałam, że będę używać krzesła do obu biurek ale w sumie zdecydowałam się na obrotowy stołek. To taniutki stołek z Amazona i jest w wielkim kontraście do Hermana Millera, który stoi obok. Także jak wzbogacieję to może wymienię go na coś lepszego. 

Po drugiej stronie buduaru mam dużą pustą ścianę. Aż się prosi o jakąś sztukę. Ostatnio w ręce wpadły mi te serwetki. Dostałam je wiele lat temu pocztą od czytelniczki bloga (nie wiem, czy jeszcze tu zagląda) i obiecałam sobie, że jak już będę miała swój pokój do rękodzieła to te serwetki zawieszę na ścianie. No i chyba tak będzie.Tu już nic nie będę stawiać bo to jest miejsce na deskę do prasowania. Kiedy szyłam w starym domu to deskę i żelazko miałam na górze, a szyłam na dole w jadalni. Jak się domyślacie to było bardzo niewygodne rozwiązanie. Cieszę się, że teraz mam wszystko pod ręką. Jedyny kompromis to taki, że nie mam w buduarze stołu do krojenia. Ale krojenie to taka ‘osobna’ czynność, że mogę to robić tak jak dotychczas czyli na stole w jadalni. Aha duże lustro znajduje się w korytarzu, zaraz za drzwiami buduaru. 

No i pora na wisienkę na torcie czyli mojego stasia. Jak pamiętacie ten pokój miał szafę wnękową. 

Postanowiłam ścignąć drzwi bo otwarte zabierały ścianę nad biurkiem gdzie mam powieszone przydasie do szycia. Framugę pomalowałam w kolorze ścian. A w środku…. Otóż na górze wszystkie ściany mamy zrobione z regipsów więc zawieszenie półek, które mają unieść całkiem poważne ciężary nie wchodziło w grę. Ale przyjechał Pan Kapitan i zbudował mi w środku regał! Oto staś w całej okazałości:

Półki zostały dobrane tak, aby spasowały z pudełkami z Ikei. Mam też miejsce na żelazko i inne sprzęty. Koszyki na materiały kupiłam w markecie budowlanym. Byłam super zadowolona, że udało mi się kupić coś co niemal idealnie pasuje wymiarem. Koszyki były jednak koszmarnie trudne do złożenia, musiałam użyć pilnika do metalu aby wszystko ładnie spasować. I tak piłując w garażu myślałam sobie, jak super, że miałam w dobrej polskiej szkole ZPT. W stasiu znalazło się też miejsce na deskę do prasowania. To nowy zakup bo nasza stara była już naprawdę do niczego. No i staś ma własne światełko:

Kupiłam je na Amazonie, jest na baterie, ma czujnik ruchu i włącza się jak zaczyna robić się ciemno. Przy okazji możecie zobaczyć jaki sufit był kiedyś w całym domu. To się nazywa artex i bardzo się cieszę, że poprzedni właściciele się go pozbyli. W stasiu mieszczą są materiałki, włóczki i sporo rzeczy papierniczych od albumów ProjectLife. Aha wykroje i inne długie rzeczy zamieszkały pod łóżkiem.

Cały pokój został odmalowany, w sumie nie wiem skąd mi się wziął pomysł na zielony. To pewnie jakaś podświadoma inspiracja z Instagrama, bo to teraz dość modny kolor. Stolarka też była odmalowana. Niby była w dobrym stanie ale okazało się, że drzwi były niemal żółte. Wymieniłam też klamkę, lampę na suficie i włącznik światła.  Mam też wreszcie wymarzoną wełnianą wykładzinę supełkową. Jon takich nie lubi, są dla niego za szorstkie ale tutaj nie miał nic do gadania ;). W oknie zamontowałam drewniane żaluzje. Bardzo lubię żaluzje w oknach, więc to na pewno nie ostatnie żaluzje w DAD. 

Ufff! No i co myślicie? Czyż staś z regałem w wykonaniu mojego taty nie jest najlepszym metrem kwadratowym w całym domu?  W komentarzach przyjmuję pytania z cyklu ‘A skąd to albo tamto?’. 

Co dalej? Jeszcze w tym roku ukaże się kolejny post z cyklu urządzamy, w którym chcę Wam pokazać szereg mniejszych i większych zmian w DAD. Buduar to nie wszystko choć reszta zmian jest zdecydowanie mniej spektakularna. Prace w DAD zawieszamy teraz aż do Nowego Roku. Chcemy trochę odpocząć a poza tym grudzień jak zwykle będzie intensywny i nie chcemy sobie dokładać. W styczniu/lutym mamy zamiar urządzić pokój dziewczynek oraz zrobić niskobudżetową metamorfozę pomieszczenia gospodarczego. Wiosną chcemy przeorganizować garaż. Mam nadzieję, że do lata wyremontujemy też dużą łazienkę ale to zależy od sytuacji na rynku budowlanym i samopoczucia naszego fachowca. Jedno jest pewne, cykl ‘Urządzamy’ będzie obecny na blogu przez lata. 

Miłego tygodnia!