Uszytki – 8

Chcesz rozśmieszyć Pana Boga, powiedz mu o swoich planach…

Niesamowite jak sytuacja może się zmienić o 180 stopni. Mamy za sobą naprawdę ciężki tydzień. W poniedziałek jeszcze wszystko było ok, małe Pimposhki wróciły do placówek po świątecznej przerwie, my do trybu pracy zdalnej. Nie zdążyłam się jednak nacieszyć ciszą jaka zapanowała w domu bo…. o 20:00 Borys znowu przemówił do narodu i zarządził kolejne, trzecie już zamknięcie kraju. Tym razem zamknięto również szkoły. Przedszkola co prawda otwarte ale o 21:50 dostaliśmy email, że we wtorek (czyli następnego dnia) nasze przedszkole będzie zamknięte ze względu na reorganizację pracy a tak w ogóle, to bez sensu, że przedszkola mają być otwarte skoro szkoły są zamknięte. We wtorek za to dostaliśmy telefon, że w poniedziałek w przedszkolu było dziecko z koroną w związku z czym cała placówka idzie na kwarantannę do 14 stycznia (wliczając w to młodszą P.). Przedszkole ma się dopiero otworzyć za tydzień 18 stycznia (pożyjemy, zobaczymy). Nasza sąsiadka ma córkę w tym samym przedszkolu, zrobiła wywiad środowiskowy i korona była w innej sali niż ta, do której uczęszcza młodsza P. więc ryzyko, że młoda się zaraziła w ciągu jednego dnia jest raczej znikome. Izolujemy się już tydzień i na razie odpukać nikt nie ma żadnych objawów. 

Tak oto zostaliśmy z dwójką dzieci, pracą i wieloma spotkaniami w pracy i planami, których nie dało się za bardzo odwołać czy przesunąć. W środę musiałam sama wyszykować auto na sprzedaż, musieliśmy też skończyć szykowanie MAD do zdjęć. Te odbyły się w piątek (nie wiem czemu ale ten proces bardzo mnie stresował) i w weekend mogliśmy wreszcie trochę odetchnąć. MAD pojawi się na rynku w tym tygodniu i czeka nas kolejny etap w tej przygodzie czyli odwiedziny potencjalnych kupców. Ten tydzień mam nadzieję będzie nieco łatwiejszy bo plany podporządkowaliśmy już nowej rodzinnej sytuacji. A Astra pomimo pandemii sprzedała się od ręki w niedzielę pierwszemu kupcowi, który przyjechał ją obejrzeć!!! Nowy właściciel wydaje się być równie zadowolony kupnem jak ja sprzedażą. 

Nie da się ukryć, że w UK panuje właśnie koronaarmagedon. Dzienna liczba zgonów przekroczyła kwietniowy rekord, liczba zakażeń wynosi 60,000 dziennie, szpitale (szczególnie w Londynie) są przepełnione, pod szpitalami ustawiają się kolejki karetek a to tylko początek napływu chorych po świętach. Naród głupi to teraz ma. Londyn miał zakaz spotykania się w święta co na przykład nie przeszkodziło mojemu szwagrowi i szwagierce spędzić całych (!) świąt w towarzystwie jej rodziny (co obejmowało trzy różne gospodarstwa domowe). A oni i tak nie są najgłupszymi przedstawicielami społeczeństwa. Najbliższe tygodnie będą więc ciężkie i nikt nie oczekuje poprawy sytuacji przynajmniej przez najbliższe pięć tygodni. Jedyna dobra wiadomość to taka, że zaszczepiono już jakieś dwa miliony obywateli i generalnie szczepi się na potęgę. Jest więc jakieś światełko w tunelu. Królowa z mężem też już się zaszczepili (swoją drogą podobno czekali grzecznie w kolejce na swoją kolej). 

No dobra, dość narzekania. Nie mamy źle, to że zima będzie okropna wiadomo było od dawna, trzeba przeczekać. Przynajmniej w odgruzowanym MAD jest teraz zdecydowanie przyjemniej :). Obiecałam Wam dzisiaj, że pochwalę się rękodziełem. Mam Wam do pokazania kilka zaległych uszytków, dziergadełek i innych. 

Zacznę chronologicznie od piżamek dla dziewczynek, które uszyłam pod koniec…. października. Nawet nie wiem jak to się stało, że nie trafiły nawet na Instagrama. Uszyłam je z dżerseju kupionego w sklepie olabela.pl, wzór na piżamki również pochodzi stamtąd. 

Najpierw projekt w moim planerze krawieckim, który jak najbardziej cały czas prowadzę:

A tutaj piżamki na modelkach. Nie mam jakiś super zdjęć bo o tej porze roku jak idą spać to jest już ciemno. 

We wrześniu pokazywałam Wam kombinezon ‘po domu’ z dżerseju interlock (klik). Jak zrobiło się chłodniej to uszyłam jeszcze koszulkę z długim rękawem do kompletu. Koszulka jest z tego samego wykroju co szara koszulka w ciapki (klik). A całość wygląda tak:

Uszyłam ją z materiału w zające (bardzo lubię ten wzór i ten materiał) oraz z dżerseju z lycrą dokładnie w takim samym kolorze jak dżersej interlock, z którego powstał kombinezon. 

Mam też nowe spodnie po domu, które skończyłam szyć dla siebie przed świętami. Projekt:

I wykonanie:

Wykrój to ponownie Hundson Pants (pokazywany już tutaj klik i tutaj klik) ale tym razem skroiłam mniejszy rozmiar. Materiał kupiłam na myfabrics.co.uk, to miękka dresówka z lekkim meszkiem od spodu, idealna na chłodniejsze dni. Nawet nie próbowałam dopasować do siebie kratki, także jest jak jest. Ściągasz w talii zrobiłam z czarnego ściągacza kupionego w dresówka.pl. 

Po tych wszystkich dżersejach miałam ochotę uszyć coś trochę z innej bajki. Ponownie w myfabrics.co.uk (w Polsce ta strona jest znana jako tkaniny.net) kupiłam wełnę parzoną (70% wełny i 30% sztuczności) w ‘służbowym’ szkolnym kolorze z przeznaczeniem na płaszczyk dla starszej P. Wzór pochodzi z magazynu Ottobre, który poznałam dzięki czytelniczce bloga (dziękuję :). Płaszczyk szyło się bardzo przyjemnie, wełna parzona jest bardzo łatwa w obróbce. Zrobiłam jednak dwa duże błędy wszywając kołnierz i cieszę się, że w ogóle wygląda to w miarę ok. Po pierwsze źle wykroiłam element odszycia i musiałam go jeszcze raz wyciąć trochę przy tym improwizując. Zresztą jak arkusz wykroju wygląda tak:

to nietrudno o błąd. Nie lubię wykrojów, gdzie trzeba samemu dodawać zapasy na szwy. Zawsze coś sknocę. Po drugie to źle wszyłam kołnierz a zorientowałam się dopiero jak już poobcinałam zapasy na szwy więc rozprucie i ponowne zszycie było dość kłopotliwe. Tym bardziej jestem zadowolona z końcowego efektu i że nic specjalnie nie odstaje. Jestem nawet gotowa przymknąć oko na to, że płaszczyk wyszedł ciut za duży ;). 

Dodatkowo kupiłam motek włóczki (Drops Air) idealnie pasujący do materiału na płaszczyk i wydziergałam starszej P. czapkę do kompletu. Tak prezentuje się całość, młoda nawet specjalnie ubrała się do zdjęć w szkolny mundurek:

Młodsza P. również dostała taką czapkę:

Jeśli chodzi o dzierganie to zrobiłam też szalik dla Ali, która odwiedziła nas przed świętami na tradycyjne lukrowanie pierniczków. Szalik najprostszy z możliwych francuzem z frędzlami, włóczka do Drops Big Merino, poszło chyba około 5 motków (włączając w to frędzle). Muszę przyznać, że ponownie zagustowałam w włóczkach dropsa. Dobra cena i jakość, duża paleta kolorów, czego to nie lubić? Włóczki w sam raz na takie małe udziergi. 

Uff, faktycznie lecę dziś hurtem. A to jeszcze nie koniec. Ostatnim wytworem jest okładka na mój nieodłączny planer. To już mój czwarty (bo planery są sześciomiesięczne) Hobonichi Cousin Avec. Wcześniej miałam oryginalną okładkę i na to przeźroczystą ‘okładkę na okładkę’. Dwie okładki sprawiły, że zrobił się z tego kawał planera. I choć obecnie w sumie go nigdzie ze sobą nie noszę to chciałam zrobić sobie okładkę, która będzie bardziej kompaktowa. 

Jak jeszcze sklepy typu pasmanteria były otwarte zakupiłam stosowne materiały. Z muliny nawet zrobiłam tasiemki-krajki na zakładki ale finalnie kupiłam wstążkę podobną do tej, która jest w oryginalnej okładce. Za to ‘koraliki’ na końce zrobiłam sama z FIMO. Ta okładka to trzecie podejście. Chciałam ją koniecznie obszyć maszyną a w modelu numer dwa (model numer jeden wyszedł za duży) podkleiłam brzegi zwykłą dwustronną taśmą i niestety igła w maszynie cała się kleiła i nic z tego nie wyszło. Już bez lepkiej taśmy maszynie poszło całkiem spoko szczególnie, że mówimy o kartonie, filcu i kilku warstwach dość grubego materiału tapicerskiego. Do szycia użyłam grubszej nici do przeszyć i igły 100 do dżinsu – poszło zazwyczaj gładko. Jestem bardzo zadowolona z efektu, planer zrobił mi się lżejszy, mniejszy i poręczniejszy i o to mi chodziło (jest jakiś centymetr węższy i centymetr krótszy). Poza tym, teraz mogę zmieniać okładki jak rękawiczki :). 

 

Porównanie ze starą okładką

Aaaa, o mało bym nie zapomniała. Dawno temu skończyłam już drugi sweterek baletowy, pokazywałam na Instagramie ale na blogu jeszcze ich nie było:

Sweterek starszej tak jak pisałam zrobiłam od góry. W związku z tym troszkę się nagimnastykowałam aby na jednym z bocznych szwów była dziura na pasek ale wszystko ładnie wyszło. Plisę na około dekoltu doszyłam jednak osobno aby sweterki były do siebie bardziej podobne. 

I to by było na tyle tego rękodzieła. Dużo. Ilość wyprodukowanych rzeczy jest wprost proporcjonalna do moich problemów emocjonalnych ;). Czasy są ciężkie i rękodzieło naprawdę pomaga się odstresować i dobrze działa na głowę. Nie, ilość uszytków nie świadczy o tym, że zaraz zabiorą mnie do wariatkowa. W grudniu miałam dwa tygodnie wolnego a nie blogowałam, to się uzbierało. W chwili obecnej trochę zwolniłam.

Następna w kolejce jest piżama dla mnie, a może i dwie. Mam w szufladzie kilka odpowiednich zdekatyzowanych już materiałków. Co prawda maszyny nie zawiozłam w ramach odgracania do skrytki ale chwilowo moje myśli są gdzie indziej, jak okrzepniemy w nowej sytuacji to znów przyjdzie czas na tworzenie. Na razie mam kilka framug do podmalowania zanim zaczną się ‘widzenia’ w naszym MAD. Ostatnio mam dobrą rękę do sprzedaży więc kto wie, może zaraz pojawi się kupiec z ofertą? 

 

Życzę Wam miłego tygodnia! Mam nadzieję, że u Was nieco spokojniej niż u mnie :).