Dwujęzyczność – Pimposhka

Ponieważ widzę, że temat bardzo Was zainteresował to chciałam Wam dziś więcej napisać co robimy aby mała P. była dwujęzyczna.

Jesteśmy dość pragmatycznymi rodzicami a do wychowywania dziecka staramy się podchodzić instynktownie i po prostu zdroworozsądkowo. Póki co, odpukać, z mężem nie różnimy się zasadniczo w naszym podejściu do wychowywania małej P. (co prawda Jon cały czas powtarza, że mała P. może zacząć chodzić na randki dopiero po trzydziestce ale trochę mu nie wierzę ;).

Co za tym idzie, nie przeczytaliśmy więc praktycznie żadnych książek na temat wychowywania dzieci, informacji i porady szukamy wtedy gdy coś nas niepokoi, ale zazwyczaj okazuje się, że jest to ‘zupełnie normalne’. Póki nasze dziecko ładnie się rozwija i jest szczęśliwe nie mamy zamiaru stosować żadnych konkretnych ‘metod wychowawczych’.

Tak samo jest z nauką języka Polskiego. To nie była jakaś tam ‘decyzja’. Po prostu od samego początku wiedziałam, że dzieci będę wychowywać na dwujęzyczne i generalnie na dwukulturowe. Przykładowo mała P. od urodzenia ma dwa paszporty i co za tym idzie podwójne obywatelstwo. Uważam, że nie tylko jest to niesamowicie ważny kapitał na przyszłość ale znajomość dwóch, tak różnych języków, musi również pozytywnie wpływać na jej rozwój w innych dziedzinach. Przykładowo, w przyszłości może jej być łatwiej z kolejnymi językami.

Od urodzenia mówię do małej P. wyłącznie po Polsku. No dobra, teraz może w 98% bo czasem wymsknie mi się jakiś Angielski zwrot (szczególnie jeśli ona odpowiada po Angielsku) ale szybko się poprawiam. Muszę przyznać, że na początku, kiedy była takim zupełnym maluszkiem było to dla mnie trudne ‘Mówił dziad do obrazu, a obraz ani razu’. Potem dodatkową trudnością stało się mówienie po Polsku do dziecka w Angielskim towarzystwie. Ja musiałam pokonać tą barierę a znajomi i rodzina po prostu przyzwyczaić. Czasem automatycznie tłumaczę co do małej P. powiedziałam, czasem mnie zapytają. W mózgu mi się już zakodowało, że ‘mały człowiek’ = ‘mówienie po Polsku’. Czasem więc zaczynam gadać po Polsku do innych dzieci co zazwyczaj spotyka się z obojętnym wyrazem twarzy. Tak zresztą ‘odkryłam’, że mała P. faktycznie rozumie wszystko co do niej mówię.

Z mężem oczywiście porozumiewam się po Angielsku więc mała P. kuma, że mama również zna ten język. Kiedy jesteśmy we trójkę i Jon do niej coś mówi to ja zawsze staram się powiedzieć do niej to samo, tylko po Polsku. Np. Jon pyta się ‘Would you like a satsuma?’ a ja zaraz powtarzam ‘Chcesz mandarynkę?’.

Mała P. ogląda też Polskie bajki ale chyba nie aż tyle, ile bym chciała (tzn. więcej ogląda jednak po Angielsku). Generalnie telewizor, tablet czy telefon nie są zakazanymi sprzętami w naszym domu jednak staramy się aby nie spędzała przed nimi godzin dziennie. Mała P. lubi Polskie bajki, które ja oglądałam w dzieciństwie oglądamy więc Reksia, Porwanie Baltazara Gąbki i Rumcajsa aczkolwiek nie oferują one wiele pod względem językowym – Reksio przecież nie mówi (nie mówiąc już o tym, że treść praktycznie nie przystaje do dzisiejszych standardów społecznych). Z każdego pobytu w Polsce przywożę trochę Disnejowskich bajek w Polskiej wersji językowej jednak Disneja mała P. ogląda głównie w oryginale. Czasem nowsze bajki wydawane tutaj na płycie BluRay mają Polską ścieżkę dźwiękową więc staram się zwracać na to uwagę przy zakupach.

No i oczywiście mamy Polskie książeczki. Kiedy Polska rodzina pyta się, co mają kupić małej P. na prezent zawsze proszę o Polskie książki dla dzieci. Oczywiście są to głównie klasyki ale proszę też o coś bardziej ‘nowoczesnego’ i na czasie. Czytanie przed snem uprawiamy naprzemiennie, więc do drugi wieczór ja czytam małej P. bajkę. Zawsze po Polsku. Kiedyś czytałam jej ‘Przygody Misia Paddingtona’ teraz rządzi Mama Mu (szczególnie ta, gdzie Mama Mu nabija sobie guza). W kolejce, jak będzie trochę starsza czekają Muminki, mam też serię ‘Poczytaj Mi mamo’. Na święta mała P. dostała w prezencie słownik obrazkowy 1000 słów i bardzo go lubi, codziennie to niego zaglądamy. Dostała też dwie książeczki ilustrowane przez Lutczyna z wierszykami w wersji Polskiej i Angielskiej. Więc raz mogę czytać ja, a raz tata. Również fajny prezent, który dostała to zestaw 10 kartonowych pudełek, z których można ułożyć piramidę. Na pudełkach są różne zwierzątka i ich nazwy napisane po Polsku i Angielsku. Bardzo lubimy się tym bawić i codziennie układamy taką piramidę. Chociaż ‘dzik’ również znany jako ‘wild boar’ i tak jest Pumbą ;). Mam też kilka CD z Polskimi piosenkami dla dzieci ale te jakoś nie są na razie w użyciu.

To czego mi brakuje to Polskich aplikacji na ajpada czy ajfona typu kształty, literki, kolory, cyferki. Czy możecie mi coś polecić?

Jakie są efekty? Tak jak pisałam mała P. wszystko rozumie po Polsku (i po Angielsku oczywiście też). Jeśli chodzi o mowę to wg. pań ze żłobka jest trochę do tyłu względem innych dzieci. Cały czas mieści się ‘w normie’ i nie jest to problem, wszyscy powtarzają, że to właśnie ze względu na dwujęzyczność. Nie jest jednak niemową, dużo mówi po swojemu i generalnie całkiem sprawnie się komunikuje.

Obecnie jest na etapie składania zdań z trzech słów (w 98% po Angielsku) ale z pewnością nie należy do tych dwulatków, które recytują wierszyki. Powoli zaczyna też wchodzić w fazę powtarzania. Mam nadzieję, że to oznacza, iż częściej będzie powtarzać po mnie Polskie słówka. Na przykład wczoraj chciała mnie uczesać więc mówi ‘mummy hair, mummy hair’ a ja no to ‘mamy włosy’ i powtórzyła ‘włosy’ :D. Potrafi się też ze mną kłócić, na przykład oglądamy książkę i na zdjęciu jest sowa. Pytam się ‘co to jest?’ a ona ‘owl’ ja na to „tak, to sowa’ a ona ‘no mummy, OWL!!!!!’ a ja na to ‘No tak, po Angielsku owl a po Polsku sowa’ J.

W chwili obecnej to by było na tyle. Na przyszłość mam następujące plany. Dzięki urlopowi macierzyńskiemu chcę dwa miesiące spędzić z dziewczynkami w Polsce. Mam nadzieję, że ‘zanurzona w Polsce’ mała P. zacznie wtedy również mówić po Polsku. Chcę też posłać ją w tym czasie do Polskiego przedszkola. Nie wiem, czy nie będzie to zbyt duży szok kulturowy ale zobaczymy jak wyjdzie w praniu. Mała P. jest bardzo niezależnym (także emocjonalnie) dzieckiem więc mam nadzieję, że Polskie przedszkole przypadnie jej do gustu.

Jak skończy trzy lata to chciałabym zabierać ją w soboty do Polskiej ‘szkółki niedzielnej’ jest taka nawet w naszej miejscowości bo mieszka tu przecież bardzo dużo Polaków. Poza tym uważam, że każde wakacje będą spędzane u dziadków. Nie dla nas egzotyczne wyprawy 😉 na szczęście Świnoujście nie jest złą destynacją.

Jeszcze jedna rzecz, która jest dla mnie ważna. Bardzo się staram aby małej P. nie zmuszać do czegokolwiek. Nie poprawiam jej, nie udaję, że nie rozumiem, jak mówi do mnie po Angielsku (ale zawsze odpowiadam jej w moim ojczystym języku). Na tyle na ile mogę staram się aby ten Polski język był obecny w jej codziennym życiu a później także Polska kultura i historia. Początki nie były łatwe, ale fakt, że ona wszystko rozumie a teraz nawet czasem wymsknie jej się coś po Polsku daje mi niesamowitą radość i satysfakcję. No i nie oszukujmy się, na tym etapie mówienia wiadomo, że małe dziecko powie ‘on/off’ zamiast ‘włączyć/wyłączyć’. Czyż język Polski nie jest piękny?

Muszę przyznać, że czasami martwię się, czy mała P. będzie mówiła ładnie po Polsku. Kilka z Was opisało przypadki dzieci, które pięknie równolegle prowadzą rozmowę z mamą i tatą w ich ojczystych językach. W chwili obecnej jakoś trudno mi to sobie wyobrazić ale kto wie. Myślę, że mamy jeszcze sporo czasu ale też nie chciałabym przegapić jakiegoś ważnego rozwojowo okresu, w którym małe dzieci są najbardziej chłonne i kiedy dokonują się największe zmiany.

Ufff, no to tyle z mojej strony. A jak to było u Was? Macie jakieś doświadczenia, które mogłyby mi pomóc?

A jak nie zacznę rodzić to następny post również pozostanie w tematyce ‘wychowawczej’ J

Read more