Odmóżdżacz

Mam za sobą bardzo ciężki tydzień w pracy, może nawet najcięższy w mojej karierze. Nie, nic nie narozrabiałam ale mój największy survey w kraju ma spore kłopoty. Padł nasz system do CATI (czyli Computer Assisted Telephone Interview, po polsku też się używa tego skrótu). Z jednej strony mam 200 ankieterów, którzy siedzą i nic nie robią a płacić trzeba, z drugiej mam firmę, która od tygodnia nie potrafi tego naprawić. Jestem do tyłu jakieś 80 tysięcy funtów i 11,000 wypełnionych ankiet, a moja stopa zwrotu zaczyna wyglądać niepokojąco nisko. Powołałam więc sztab kryzysowy i jak tak dalej pójdzie to będę miała licencjat z informatyki, bo mam do czynienia z cyber atakami, adresami IP, DNSami itd. Ugh! 

W związku z powyższym mocno potrzebowałam w ten weekend silnego odmóżdżacza i pobawiłam się w introligatorkę. Zrobiłam tymczasową okładkę na mój tymczasowy planer.

Otóż próbuję wrócić do używania papierowego terminarza. Jak może pamiętacie, jestem fanką japońskiego planera Hobonichi. Jak pracowałam w Oxfordzie to służył mi całkiem dzielnie. Mogłam rozplanować sobie cały tydzień i mało co się zmieniło. Teraz muszę korzystać głównie z Outlooka, bo mój kalendarz zmienia się niemal codziennie. 

Od pięciu lat używam Hobonichi Cousin (format A5), tegoroczny egzemplarz przywiózł mi kolega z pracy, jak pojechał na konferencję do Tokio w zeszłym roku. W zamian postawiłam mu lancz w japońskiej restauracji. Te planery w UK są dość drogie i szybko się wyprzedają, a przesyłka z Japonii to znowóż 20 funtów. 

Obecnie zastanawiam się nad zmianą na Hobonichi Original, czyli format A6. Nie jestem pewna, czy mniejszy format będzie mi odpowiadał, więc postanowiłam go wypróbować. Zamówiłam kalendarz na ten rok, po mocno obniżonej cenie i mam zamiar go testować przez miesiąc zanim zdecyduję się czy zostaję przy formacie A5 czy może jednak A6. 

Na tego malucha potrzebna mi była okładka i tym się właśnie zajęłam w sobotę, w ramach relaksu. To był totalny spontan, więc musiałam użyć tylko materiałów, które miałam w Stasiu. Ponieważ nie miałam odpowiednio sztywnego brystolu, użyłam okładki od jakiejś starej kolorowanki małych Pimposhek. 

Okładka totalnie zero waste. Mogłaby być ociupinkę krótsza, ale to i tak okładka tymczasowa. Postanowiłam, że w tym roku Hobo zamówię z Japonii i zamówię też okładkę, także ta jest tylko do testów:

Moja maszyna omal nie dostała zawału przy szyciu tego cuda. Jeśli moja Bernette ma jakąś wadę, to jest to fakt, że nie jest to maszyna heavy duty. No ale są na to sposoby (wiecie jakie, puszczam tutaj do Was oko). Dała jednak radę lepiej niż się spodziewałam, i chyba nawet lepiej niż Viking, albo mam już większe doświadczenie w ustawianiu maszyny.

Zrobienie tej okładki zajęło mi dwie godziny i była to czysta przyjemność i relaks, którego bardzo potrzebowałam. 

p.s. czy byłby ktoś zainteresowany zamówieniem Hobonichi z Japonii (kalendarze na przyszły rok?) i podzieleniem się kosztami przesyłki? Będę w grudniu w Polsce, więc mogę zrobić większe zamówienie zarówno dla kogoś w UK jak i w Polsce. Jakby coś to proszę dać znać na maila.

Przede mną niestety kolejny intensywny tydzień ale jest też ekscytacja. Otóż jadę do Londynu w miejsce, gdzie mnie jeszcze nie było, a powiedziałabym, że najwyższa pora. Nie, nie jest to Pałac Buckingham ale w sumie po sąsiedzku. I nie jadę tam jako turystka! Napiszę Wam o tym w przyszłym tygodniu. 

WordPress znowu przegapił ustawioną datę publikacji, stąd poniedziałkowe opóźnienie.

Dodałam przycisk z lajkiem. Można go nacisnąć i dać mi znać, że ‘jestem’, ‘przeczytałam’, ‘dobra robota’, ‘fajnie, że jesteś’, ‘doceniam to, że piszesz’. Dla mnie jest to znak, że ktoś tam po tej drugiej stronie jest i czyta. Umawiamy się, że naciśnięcie tego przycisku nie oznacza, że koniecznie zgadzacie się z treścią wpisu, ok?