Kiedy schodzi z Ciebie powietrze, czyli skąd się biorą ufoki i inne niemoce

Na pewno większość z Was zna to uczucie. Czekacie na coś, a kiedy nadchodzi ta chwila to jest rozczarowanie i schodzi z Was powietrze. Robótki ręczne są dobrym przykładem. Robicie sweter (w kawałkach), zszywacie i…… nie pasuje. Jest smuteczek i frustracja. Lepiej robić od góry. Albo szycie. Mierzycie, robicie wykrój, kroicie, szyjecie, przymiarka i…. źle leży. Czasem da się uratować, czasem nie. 

Idzie do Was wyczekiwana włóczka, albo materiałek i okazuje się, że kolor za bardzo odbiega od tego co widziałyście na stronie sklepu. Włóczkę oddać łatwiej, materiałek trudniej ale i tak schodzi z Was powietrze. Bo trzeba zapakować, wypełnić kwit, zawieźć na pocztę. I co najgorsze, nie macie materiału na nowy, ekscytujący projekt, który miałyście zacząć w ten weekend. 

Zamawiacie nowe kozaki/płaszcz/spodnie w Internecie. Czekacie na kuriera, a w myślach już zadajecie szyku na jakiejś służbowej imprezie. Kozaki przychodzą i… nijak mają się do tego co widziałyście na zdjęciu albo rozmiar jest od czapy. Czasem z tego rozczarowania nawet ich nie odsyłacie albo zwlekacie z wysyłką tak długo jak się da (nie mówiąc już o zamówieniach z AliExpress). Nie tylko nie chce Wam się ich odsyłać ale nawet szukać nowych butów/płaszcza/spodni. Zeszło z was powietrze.  

Przyjeżdżacie do hotelu i okazuje się, że dali wam łazienkę z wanną a miał być prysznic. Nie lubicie wanny. Albo pokój jest z widokiem na basen, a miał być z widokiem na morze. Albo łóżko jest co prawda podwójne ale ma dwie pojedyncze kołdry (kto to w ogóle wymyślił?). Trzeba iść do recepcji, odkręcać ale zeszło z Was powietrze. Przynajmniej pierwszy dzień urlopu zmarnowany i pozostaje niesmak. 

Moja koleżanka na swój ślub chciała mieć buty jakie nosiła Sarah Jessica-Parker w jednym z odcinków serialu Seks w Wielkim Mieście. ‘Manole’ przyleciały z Ameryki (w tamtych czasach na paczki czekało się dłużej i nie można ich było śledzić tak jak teraz). Pełna ekscytacji otwiera paczkę, a tam…. dwa lewe.

Są też poważniejsze sprawy. Nasza przyjaciółka kupiła wymarzone mieszkanie. Nówka nie śmigana, trzy pokoje, dwie łazienki, spory balkon z cudnym widokiem na jezioro, w kameralnym budynku. Po pół roku na ścianach wyszedł grzyb, nie tylko u niej ale w całym budynku. W toku postępowania wyszło, że w czasie budowy jakiś robotnik zostawił otwarty kran na weekend w jednym z mieszkań. Zalało cały budynek ale sprawę zatuszowano. Deweloper starał się tłumaczyć, że zima była wyjątkowo mokra…. Nie będę się tu wdawać w szczegóły i walkę z deweloperem. Finalnie nasza przyjaciółka musiała się wyprowadzić na ponad rok. Kiedy wróciła, musiała mocno ze sobą walczyć aby na nowo zakochać się w mieszkaniu, bo cała radość ulotniła się jak powietrze z przekłutego balonu. 

A wiecie skąd bierze się słomiany zapał? Właśnie z takich sytuacji. Robimy coś bardzo podekscytowani ale jeśli pierwsze efekty odbiegają od naszych oczekiwań to rzucamy wszystko w kąt bo schodzi z nas powietrze. Są charaktery mniej i bardziej podatne.

Słomiany zapał to nie ja, ale jak u każdego i ze mnie schodzi powietrze i to na porządku dziennym. Co wtedy robię? Otóż daję sobie czas aby przeżyć to rozczarowanie i frustrację. Czasem mocno mnie to dotyka, bo często nie ma w tym mojej winy i wtedy jest to dla mnie podwójnie frustrujące. Na przykład maszyna, która z naprawy wróciła uszkodzona przez nieuwagę technika, który ją pakował. Pozłoszczę się, czasem popłaczę z bezsilności. Ale nie trwa to długo, maksymalnie do następnego poranka. Potem robię plan. 

Dzwonię do firmy, która naprawiała maszynę i szukamy rozwiązania. Przygotowuję paczkę do wysłania (z nietrafionym zamówieniem) i odkładam ją koło drzwi (albo wkładam do bagażnika, żeby mnie nie denerwowała). Planuję, że odeślę ją w weekend. Sweter nie taki? Zastanawiam się co mogę zrobić i również układam konkretny plan. Na przykład spruję w przyszłą sobotę jak będę oglądać film wieczorem, a w niedzielę odparuję wełnę w pralce i zwinę w kłębki. W międzyczasie zrobię kilka maskotek na szydełku w ramach odpoczynku i zmiany dekoracji. Kluczem jest szybkie podjęcie decyzji a potem plan i wykonanie. Jeśli przyjeżdżam do hotelu, a tam zonk to następnego ranka szukam rozwiązania problemu w recepcji. Jeśli naprawdę nic się nie da zrobić (np. nie ma już wolnego pokoju z widokiem na morze) to rozmawiamy o jakiejś zniżce albo zadośćuczynieniu (np. wycieczce fakultatywnej na koszt hotelu).  

Dzięki temu nie piętrzą się u mnie paczki do odesłania, nie mam góry ufoków w szafie i nie chodzę rozczarowana cały urlop. A jeśli na prawdę nie chce mi się nic działać, to po prostu stwierdzam, że widocznie aż tak bardzo nie zależy mi na rozwiązaniu i po prostu odpuszczam, także te negatywne uczucia związane z tematem. 

A Wy jak radzicie sobie w takich sytuacjach?

Dodałam przycisk z lajkiem. Można go nacisnąć i dać mi znać, że ‘jestem’, ‘przeczytałam’, ‘dobra robota’, ‘fajnie, że jesteś’, ‘doceniam to, że piszesz’. Dla mnie jest to znak, że ktoś tam po tej drugiej stronie jest i czyta. Umawiamy się, że naciśnięcie tego przycisku nie oznacza, że koniecznie zgadzacie się z treścią wpisu, ok?