Płaszcz – część pierwsza

Nooooo dobraaaaaa! 

Zaskoczyła mnie ilość komentarzy, żeby pokazać jak szyję ten płaszcz. Poddaję się. Dzisiaj napiszę Wam trochę o przygotowaniach, a za dwa tygodnie będzie relacja z szycia. Na początku kwietnia czeka mnie krótki wyjazd i chciałabym pojechać w tym płaszczu. Jest więc szansa, że na część trzecią i ostatnią z finalnym efektem nie będziecie zbyt długo czekać. 

Zawsze chciałam mieć trencz, ale nigdy nie miałam. Postanowiłam, że go sobie uszyję. Skoro już zabieram się za szycie takiej bestii to chcę, aby to był płaszcz luksusowy. Luksusowy, czyli z bawełny, z dobrą podszewką, klasyczny ale ze ‘smaczkami’, które odróżnią go od zwykłych trenczów, których jest obecnie w sklepach pełno. Jak już pisałam, zamówiłam mnóstwo próbek szukając idealnego materiału. I znalazłam. To 100% bawełna, która nie za bardzo się gniecie. Nie za gruba, nie za cienka, nie za miękka, nie za sztywna, w bardzo ładnym beżu, który nie wpada za bardzo w żółty. W dodatku za 9 futów za metr! 

Z podszewką miałam nie mniej zachodu. Nie chciałam poliestru, szukałam podszewki 100% z wiskozy ale…. nie znalazłam. Zamiast tego kupiłam czerwoną (!) podszewkę z cupro (również 9 funtów za metr). To ciekawy, tzw. nowoczesny materiał, w pewnym sensie syntetyczny (jak lyocell) ale wykonany z włókien bawełny. Podobno łączy w sobie najlepsze cechy bawełny i jedwabiu, jest ekologiczny (powstaje w tzw. zamkniętym obiegu) i oddychający. 

A jak luksusowo to dorzuciłam jeszcze tkaną flizelinę (8 funtów za metr) zamiast ‘zwykłej’. Na oku mam też klamrę i guziki wykonane z naturalnego materiału, a nie z plastiku. 

Jak wiecie wykrój mam od Strefy kroju i szycia (klik). Rozmiar dobrałam szyjąc próbny…. rękaw. Nie ma nic gorszego, niż ciasny rękaw w płaszczu, a ten model ma dość wąskie rękawy. 

Wszystkie elementy mam już wycięte, musiałam to sobie rozłożyć na dwa dni. Krojenie podszewki było wyjątkowo ‘zabawne’. Kroiłam i szyłam już wiele wymagających materiałów, ale ta podszewka to osobna liga. Ten materiał pływa jak Motylia. Będzie ciekawie. Macie jakieś swoje sposoby na szycie ze śliskiej podszewki?

Oprócz czerwonej podszewki płaszcz będzie miał kilka czerwonych akcentów. Wreszcie uruchomiłam też hafciarkę w mojej maszynie. 

Najbardziej obawiam się wszywania podszewki. Obsesyjnie oglądam podobny płaszcz, który mam i próbuję dojść jak to było uszyte. Na razie odszywam elementy typu pagony i patki. Zrobiłam też próbne dziurki na mojej nowej maszynie i jestem zakochana w dziurce ‘płaszczowej’. Natomiast Viking ma lepszą dziurkę ‘okrągłą’ ale o tym napiszę Wam następnym razem. 

Na koniec mam dwa pytania. Po pierwsze, po której stronie materiału kroicie elementy? Ja zawsze kroję po lewej stronie, głównie dlatego, że wtedy łatwiej nanieść wszelkie oznaczenia. Przy elementach typu ‘na złożeniu’ i ‘w odbiciu lustrzanym’ nie ma to większego znaczenia ale…. ten płaszcz ma z przodu taką klasyczną klapkę, którą wycina się jako pojedynczy element. 

Krojąc po lewej stronie materiału, skroiłam klapkę ‘na prawo’. W instrukcji szycia dopiero dużo dalej jest napisane, że klapka ma być po lewej stronie płaszcza. Dobrze, że miałam zapas to skroiłam jeszcze raz. Patrząc na stronę płaszcza i zdjęcia modeli wykonanych przez innych, nie tylko ja się na to nacięłam (kilka z nich ma klapkę po prawej stronie). Klasyczne trencze od Burberry (model trenczu, który trzymają w Serve pod Paryżem jako jedyny słuszny wzór) ma klapkę po lewej. I zaczęłam się zastanawiać. Czy autorki wzoru założyły, że kroi się po prawej stronie? Wy jesteście drużyna lewa czy prawa?

Drugie pytanie, czy to ustrojstwo ma jakąś konkretną nazwę po polsku? 

Po angielsku to bodkin, który służy do formowania rogów, wciągania gumek i przeciągania różnych elementów na prawą stronę np. pasków. To jest dość nowoczesna, bajerancka wersja w klipsem, istnieje wiele wersji bodkina.

Pozostając w temacie. To jest ‘szynka krawca’ czyli tailor’s ham. Bardziej podoba mi się polska nazwa czyli… prasulec. To ustrojstwo pomaga w rozprasowywaniu zaokrąglonych szwów. 

Życzę Wam miłego tygodnia! 

Dodałam przycisk z lajkiem. Można go nacisnąć i dać mi znać, że ‘jestem’, ‘przeczytałam’, ‘dobra robota’, ‘fajnie, że jesteś’, ‘doceniam to, że piszesz’. Dla mnie jest to znak, że ktoś tam po tej drugiej stronie jest i czyta. Umawiamy się, że naciśnięcie tego przycisku nie oznacza, że koniecznie zgadzacie się z treścią wpisu, ok?